Kimya Teknik Terimler Sözlüğü

Pozitron parçacığı. Radyoaktif bir elementin çekirdeğindeki bir protonun bir nötrona dönüşmesi ile açığa çıkan pozitif yüklü elektron.

Proton. Atomun çekirdeğinde bulunan kütlesi 1 akb lik +1 yüklü atom altı parçacıkları.

Radyasyon. Enerjinin elektromanyetik dalgalar ya da parçacıklar halinde yayılması.

Radyoaktif izleyici. Biyolojik ve kimyasal süreçlerin izlenmesinde kullanılan radyoaktif özelliğe sahip izotoplar.

Radyoaktif olay. Atomun çekirdeğinde meydana gelen herhangi bir değişiklik.

Radyoaktif serpinti. Bir nükleer patlama sonucu atmosfere yayılan radyoaktif atıkların rüzgar ya da yağmurla tekrar yeryüzüne inmesi.

Radyoaktiflik. Çekirdeğinin kararsızlığından dolayı bir atomun kendiliğinden, sürekli olarak çeşitli ışımalar yaparak enerji yayması.

Radyografi. X ya da gama ışıması yardımı ile film ya da duyarlı plaka üzerinde görüntü elde etme yöntemi.

Radyoizotop. Bir elementin radyoaktif özellik gösteren izotopları.

Raoult Kanunu. Çözeltinin uçucu olan bir bileşieninin buhar basıncı, bu bileşenin mol kesri ile saf sıvısının buhar basıncı çarpımına eşittir.